Overslaan en naar de inhoud gaan

Goud is geen belegging, maar misschien wel een verzekering

Tim Nijsmans, 20-12-2019
goudstaven

Het edelmetaal goud weet al duizenden jaren een, soms ongezonde, fascinatie teweeg te brengen bij mensen. Beleggers zijn dan weer enorm verdeeld over de toekomst en mogelijkheden van deze investering.

Investering is waarschijnlijk het verkeerde woord. De tegenstanders focussen sterk op het feit dat goud een onproductieve asset is. Daarmee bedoelen ze dat 1 kilogram goud nooit meer zal worden dan 1 kilogram goud. Bij obligaties krijg je in normale tijden een rente, bij vastgoed een huur en bij aandelen een mogelijke meerwaarde in de vorm van een grotere ondernemingswaarde en/of dividenden. Deze beleggingen produceren in normale omstandigheden een bepaalde meerwaarde voor de eigenaar.

De voorstanders van goud zien die stabiliteit en vooral de zeldzaamheid van goud als het belangrijkste voordeel van een investering in het gele metaal. Het is een historische conventie dat goud een bepaalde waarde heeft. In tijden van crisis grijpt men dan ook snel terug naar deze draagbare en zeldzame transporteur van waarde.

Barbaars relikwie

John Maynard Keynes, de befaamde economist, noemde ooit de goudstandaard een barbaars relikwie. In zijn tijd was dan ook de afhankelijkheid van goud als dekking voor geld een probleem voor overheden en centrale bankiers. Dat wil zeggen dat de overheid niet zomaar dollars, marken, franken, lires, etc. kon bijdrukken zonder dat er ook een bepaalde hoeveelheid goud in de kluizen van de nationale centrale bank lag. Deze praktijk ligt nu al een tijd achter ons.

De meeste mensen denken bij president Nixon aan het Watergate schandaal. Zelf onthoud ik van deze Amerikaanse president echter het afschaffen van de goudstandaard. De oorlog in Vietnam kostte enorm veel geld en de werkloosheid was gestegen. Nixon wou kost wat kost herverkozen worden en daarvoor had hij veel extra geld nodig. Geld dat na de afschaffing van de goudstandaard makkelijker kon bijgemaakt worden door de centrale bankiers. Het bijdrukken van geld was niet zonder effect. In tegenstelling tot vandaag gingen die verse dollars toen rechtstreeks de reële economie in.

rentevsdividend VS

De resultaten zie je in bovenstaande grafiek. Vanaf de jaren ’70 schiet de rente (blauwe lijn) naar dramatische niveaus. Bij de huidige nulrente denken iets oudere mensen met weemoed terug aan de ‘goede oude’ tijd dat de rente boven de 10% noteerde. Wat niet mag vergeten worden is dat toen de inflatie ook boven de 10% was opgelopen. De rente die je kreeg compenseerde niet de ontwaarding van je spaargeld. Daarnaast was lenen voor een zaak of huis een verschrikkelijk dure affaire. De jaren ’70 waren dan ook dramatische jaren voor beleggers. De recent overleden voormalige Fed voorzitter Volcker moest toen de inflatoire puinhoop van Nixon oplossen met enorm hoge rentevoeten.

Prijs van het goud

Goudprijs grafiek

Het loslaten van de goudstandaard zorgde er ook voor dat de nood verdween van centrale bankiers om de goudprijs onder controle te houden. De enorme stijging van het goud in de jaren ’70 was dan ook fenomenaal. De grote les die investeerders in goud kregen was echter in de jaren ’80 en ’90 waarin de inflatie en rente langzaam onder controle kwamen én de goudprijs sterk terugviel. Dit werd niet geholpen door de grote verkopen van centrale bankiers die hun ‘nutteloos’ goud met de tonnen verkochten op de open markt.

Revival

In 1999 besloot Gordon Brown, toen nog de UK-minister van financiën van Tony Blair, om de Bank of England opdracht te geven het grootste deel van haar resterende goudvoorraad te verkopen. Het bleek een zeer slecht moment maar het was typerend gedrag van de Westerse centrale banken. Ook de Belgische Nationale Bank verkocht in die periode grote delen van haar goud.

Nu de grote verkopers uit de markt waren, kon het edelmetaal eindelijk terug herstellen en klom het zelfs naar nieuwe historische hoogtepunten. Dit mede door de klimmende rijkdom in Azië. Een welvaart die Indiërs en Chinezen liever in goud staken dan in roepie of yuan.

Is het goud nu een goede investering of niet?

Mijn mening is dat in essentie de tegenstanders van goud gelijk hebben. Het is geen productieve asset en enkel een historische conventie. Echter die historische conventie maakt dat in een crisis rond de waarde van geld, het goud wel eens terug een rol van betekenis kan spelen. Daarom zie ik goud als een verzekering. Mijn investering in goud bekijk ik net als een premie voor een brandverzekering. Deze brandverzekering slaat dan terug op de beleggingsportefeuille en spaargeld. Het is dan ook mijn grote hoop dat deze goudbelegging nooit moet gebruikt worden. Het is immers mijn visie dat goud fenomenaal zal stijgen indien een crisis rond geld zich voordoet, maar dat de samenleving dan ook zal daveren op zijn grondvesten.

Ik beleg dus een heel klein deel (1 tot 2% van een vermogen) in goud. De kleine investering voldoet in het dramatische scenario dat ik het nodig zou hebben. Het goud zou dan een enorme vermenigvuldiging in waarde kennen.

Kies dan in deze visie ook enkel voor fysiek goud. Via staven of munten als het kan. In 2de orde zijn er ook fysiek gedekte goudtrackers. Het voordeel van fysiek goud is het tastbare en duidelijk verhandelbare gegeven. Een door fysiek goud gedekte tracker heeft dan weer gebruiksgemak en lagere verhandelingskosten als grote voordeel.

Kom je graag meer details te weten over het goud of andere aspecten van uw vermogen, maak gerust een vrijblijvende afspraak.